غزل ۱۴۸۲ مولانا

۱	چون در عَدَم آییم و سَر از یار بَرآریم	از سنگِ سِیَهْ نَعْرهٔ اِقْرار بَرآریم
۲	بر کارگَهِ دوستْ چو بر کار نِشِینیم	مَر جُمله جهان را همه از کار بَرآریم
۳	گُلْزارِ رُخِ دوستْ چو‌‌ بی‌‌پَرده بِبینیم	صد شُعله زِعشق از گُل گُلْزار بَرآریم
۴	بر دُلدُلِ دلْ چون فَکَنَد دولتِ ما زین	بَسْ گَرد که ما از رَهِ اسرار بَرآریم
۵	چون از میِ شَمسُ الْحَقِ تبریز بِنوشیم	صد جوشِ عَجَب از خُم و خَمّار بَرآریم

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!