غزل ۱۴۸۳ مولانا

۱	امروز مَها خویش زِ بیگانه ندانیم	مَستیمْ بِدان حَد، که رَهِ خانه ندانیم
۲	در عشقِ تو از عاقلهٔ عقلْ بِرَستیم	جُز حالَتِ شوریدهٔ دیوانه ندانیم
۳	در باغ به جُز عکسِ رُخِ دوست نبینیم	وَزْ شاخْ ب جُز حالَتِ مَستانه ندانیم
۴	گفتند‌ دَرین دامْ یکی دانه نَهاده‌ست	در دامْ چُنانیم که ما دانه ندانیم
۵	امروزْ ازین نُکته و افسانه مَخوانید	کَاْفسون نَپَذیرد دل و افسانه ندانیم
۶	چون شانه در آن زُلفْ چُنان رفت دلِ ما	کَزْ‌‌ بی‌‌خودیْ از زُلفِ تو تا شانه ندانیم
۷	باده دِهْ و کَم پُرس که‌ چَندُم قَدَح است این	کَزْ یادِ تو ما باده زِ پیمانه ندانیم

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!