غزل ۱۴۸۸ مولانا

۱	ای خواجه بِفَرما به کِه مانَم؟ به کِه مانم؟	من مَردِ غَریبَم، نه از این شهرِ جهانم
۲	گَر دَمْ نَزَنَم تا حَسَدِ خَلْق نَجُنبَد	دانم که نگویم، نتوانم که ندانم
۳	آن کَلْ کُلَهی یافت و کَلِ خویشْ نَهان کرد	با بَنده به خَشم است که دانایِ نَهانم
۴	گَر صُلح کُند، دارویِ کَلّیش بِسازیم	از نَنگِ کَلیّ و کُلَهَش بازرَهانم

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!