غزل ۱۵۰۲ مولانا
۱ | زِ زندانْ خَلْق را آزاد کردم | رَوانِ عاشقان را شاد کردم | |
۲ | دَهانِ اژدَها را بَردَریدم | طَریقِ عشق را آباد کردم | |
۳ | زِ آبی من جهانی بَرتَنیدم | پس آن گَهْ آب را پُرباد کردم | |
۴ | بِبَستم نَقْشها بر آبْ کان را | نه بر عاج و نه بر شِمْشاد کردم | |
۵ | زِ شادی نَقْشْ خود جانْ میدَرانَد | که من نَقْشِ خودش میعاد کردم | |
۶ | زِ چاهی یوسُفان را بَرکَشیدم | که از یعقوبِ ایشانْ یاد کردم | |
۷ | چو خُسروْ زُلفِ شیرینان گرفتم | اگر قَصدِ یکی فرهاد کردم | |
۸ | زِهی باغی که من تَرتیب کردم | زِهی شهری که من بُنیاد کردم | |
۹ | جهان دانَد که تا من شاهِ اویَم | بِدادَم دادِ مُلْک و داد کردم | |
۱۰ | جهان دانَد که بیرون از جهانم | تَصوّر بَهرِ اِسْتِشْهاد کردم | |
۱۱ | چه اُستادانْ که من شَهْمات کردم | چه شاگردانْ که من اُستاد کردم | |
۱۲ | بَسا شیران که غُرّیدند بر ما | چو روبَهْ عاجز و مُنْقاد کردم | |
۱۳ | خَمُش کُن آن کِه او از صُلْبِ عشق است | بَسَسْتَش اینک من ارشاد کردم | |
۱۴ | وَلیک آن را که طوفانِ بَلا بُرد | فروشُد گر چه من فریاد کردم | |
۱۵ | مَگَر از قَعْرِ طوفانَش بَرآرَم | چُنان که نیست را ایجاد کردم | |
۱۶ | بَرآمَد شَمسِ تبریزی بِزَد تیغ | زبانْ از تیغِ او پولاد کردم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!