غزل ۱۵۰۳ مولانا

۱	غُلامَم خواجه را آزاد کردم	مَنَم کُاسْتاد را اُستاد کردم
۲	مَنَم آن جانْ که دی زادم زِ عالَم	جهانِ کُهنه را بُنیاد کردم
۳	مَنَم مومی که دَعویِّ من این است	که من پولاد را پولاد کردم
۴	بَسی‌‌ بی‌دیده را سُرمه کَشیدم	بَسی‌‌ بی‌عقل را اُستاد کردم
۵	مَنَم ابرِ سِیَه اَنْدَر شبِ غَم	که روزِ عید را دِلْشاد کردم
۶	عَجَب خاکَم که من از آتشِ عشق	دِماغِ چَرخ را پُرباد کردم
۷	زِ شادی دوش آن سُلطان نَخُفته‌‌‌‌ست	که من بَنده مَر او را یاد کردم
۸	مَلامَت نیست چون مَستم تو کردی	اگر من فاشَم و بیداد کردم
۹	خَمُش کُن کایِنِه زَنگار گیرد	چو بر وِیْ دَم زدم فریاد کردم

#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry

۱- I am the slave who set the master free, I am the one who taught the teacher.

۲- I am that soul which was born of the world yesterday, and yet erected the ancient world.

۳- I am the wax whose claim is this, that it was I who made steel steel.

۴- I have painted with surmeh many a sightless one, I have taught many a one without intelligence.

۵- I am the black cloud in the night of grief who gladdened the day of festival.

۶- I am the amazing earth who out of the fire of love filled with air the brain of the sky.

۷- In joy that king slept not last night, because I the slave remembered him.

۸- It is not to blame, since you intoxicated me, if I am scandalous and wrought injustice.

۹- Silence, for the mirror is rusting over; when I blew upon it, it protested against me.