غزل ۱۵۱۱ مولانا

۱	بیا ای آن کِه بُردی تو قَرارم	چون تَنگِ شِکَّر در کِنارم
۲	دلِ سنگینِ خود را بر دِلَم نِهْ	نمی بینی که از غَمْ سنگسارم
۳	بیا نزدیک و بر رویَم نَظَر کُن	نشانی‌‌ها نِگَر کَزْ عشق دارم
۴	بِسوزم پرده هفت آسْمان را	اگر از سوزِ دلْ دودی بَرآرَم
۵	خزان گَر باغ و بُستان را بِسوزد	بِخَنداند جهان را نوبَهارم
۶	جهان گوید که بازآ ای بهاران	که از ظُلْمِ خزانْ صد داغ دارم
۷	بِگَردان ساقیا جامِ خَزانی	که از عشقِ بهار اَنْدَر خُمارم
۸	بِدِه چیزی که پنهان است چون جان	به جانِ تو مَدهِ بیش اِنْتِظارم

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!