غزل ۱۵۱۲ مولانا
۱ | گَهی دَر گیرم و گَهْ بام گیرم | چو بینَم رویِ تو آرام گیرم | |
۲ | زَبونِ خاص و عامَم در فِراقَت | بیا تا تَرکِ خاص و عام گیرم | |
۳ | دِلَم از غَمْ گریبان میدَرانَد | که کِی دامانِ آن خوش نام گیرم؟ | |
۴ | نگیرم عیش و عِشَرت تا نیاید | وَگَر گیرم در آن هنگام گیرم | |
۵ | چو زُلف اَنْدازِ من ساقی دَرآیَد | به دستی زُلف و دستی جام گیرم | |
۶ | اگر در خِرقه زاهِد دَرآیَد | شَوَم حاجیّ و راهِ شام گیرم | |
۷ | وَگَر خواهد که من دیوانه باشم | شَوَم خام و حَریفِ خام گیرم | |
۸ | وَگَر چون مُرغْ اَنْدَر دل بِپَرَّد | شَوَم صَیّاد مُرغانْ دام گیرم | |
۹ | چو گویم شب نَخُسپم او بگوید | که من خواب از نمازِ شام گیرم | |
۱۰ | وَگَر گویم عِنایَت کُن بگوید | که نی من جنگیاَم دُشنام گیرم | |
۱۱ | مُرادِ خویش بُگْذارم همان دَم | مُرادِ دِلْبَر خودکام گیرم |
سلام و عرض ادب وب سایت بسیار زیبا و کاملی دارید احسنت👌👌