غزل ۱۵۱۸ مولانا

۱	من آن ماهَم که اَنْدَر لامَکانَم	مَجو بیرون مرا در عینِ جانَم
۲	تو را هر کَس به سویِ خویش خوانَد	تو را منْ جُز به سویِ تو نَخوانَم
۳	مرا هم تو به هر رَنگی که خوانی	اگر رَنگینْ اگر نَنگینْ نَدانَم
۴	گَهی گویی خِلاف و‌‌ بی‌وَفایی	بلی تا تو چُنینیْ من چُنانَم
۵	به پیشِ کور هیچم من چُنانَم	به پیشِ گوشِ کَر من‌‌ بی‌زَبانَم
۶	گِلابه چند ریزی بر سَرِ چَشم؟	فُروشو چَشمْ از گِل من عِیانَم
۷	لباس و لُقمه‌اَت گِل‌‌‌های رنگین	تو گِل خواری نَشایی میهمانَم
۸	گُل است این گِلْ در او لُطفی‌‌‌‌ست بِنْگَر	چو لُطفِ عارَیت را واسِتانَم
۹	منْ آبِ آب و باغِ باغَمْ ای جان	هزاران اَرْغَوان را اَرْغَوانَم
۱۰	سُخَن کَشتیّ و مَعنیْ همچو دریا	دَرآ زوتَر که تا کَشتی بِرانَم