غزل ۱۵۲۵ مولانا
| ۱ | زِ قَندِ یار تا شاخی نَخایَم | نمازِ شام روزه کِی گُشایَم | |
| ۲ | نمی‌دانم کُجا می‌رویَد آن قَند | کَزو خوردم نمی‌دانم کُجایم | |
| ۳ | عَجایب آن که نُقلَشْ عقل من بُرد | چو عقلم نیست چونَش می‌سِتایَم؟ | |
| ۴ | کِه دارد روزه هَمچون روزه من؟ | کَزو هر لحظه عیدی می‌رُبایَم | |
| ۵ | زِ صُبح رویِ او دارم صَبوحی | نمازِ شام را هرگز نَپایَم | |
| ۶ | چو گُل در باغِ حُسنَشْ خوش بِخَندم | چو صُبح از آفتابَشْ خوش بَرآیَم | |
| ۷ | زَبانَم از شرابِ او شِکَسته‌‌‌‌ست | زِ دستانَش شِکَسته دست و پایَم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!