غزل ۱۵۲۷ مولانا
۱ | بیا کِامْروزْ گِردِ یار گردیم | به سَر گَردیم و چون پَرگار گردیم | |
۲ | بیا کِامْروز گِردِ خود نگردیم | به گِردِ خانه خَمّار گردیم | |
۳ | مَگو با ما که ما دیوانگانیم | بر آتشهایِ بیزِنْهار گردیم | |
۴ | سَبُک گردیم چون بادِ بهاری | حَریفِ سَبزه و گُلْزار گردیم | |
۵ | چرا چون گوشْ جُمله باد گیریم؟ | چرا چون موشْ در اَنْبار گردیم؟ | |
۶ | در آن طَبْله شِکَر پُر کرد عَطّار | به گِردِ طَبْله عَطّار گردیم | |
۷ | چو سُرمه خِدمَتِ دیده گُزینیم | چو دیده جُملگی دیدار گردیم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!