غزل ۱۵۳ مولانا
| ۱ | شمع دیدم گِردِ او پروانه‌ها چون جمع‌ها | شمع کِی دیدم که گَردد گِردِ نورَش شمع‌ها؟ | |
| ۲ | شمع را چون بَرفُروزی، اشک ریزَد بر رُخان | او چو بِفْروزَد رُخِ عاشق، بِریزَد دَمْع‌ها | |
| ۳ | چون شِکَر گُفتار آغازَد بِبینی ذَرّه‌ها | از برایِ اِسْتِماعَش واگُشاده سَمْع‌ها | |
| ۴ | ناامیدانی که از ایّام‌ها بِفْسُرده اند | گرمیِ جانَش بَراَنْگیزَد زِ جانْشان طَمْع‌ها | |
| ۵ | گَر نه لُطفِ او بُدی، بودی زِ جان‌هایِ غَیور | مَرْ مرا از ذِکرِ نامِ شِکَّرینَش مَنْع‌ها | |
| ۶ | شَمسِ دین صَدْرِ خداوندِ خداوندان به حَق | کَزْ جَمالِ جانِ او با زیب و فَر شُد صَنْع‌ها | |
| ۷ | چون بر آن آمد که مَرْ جسمانیان را رو دَهَد | جانِ صدّیقانْ گَریبان را دَرید از شَنْع‌ها | |
| ۸ | تُخمِ امّیدی که کِشتَم از پِیِ آن آفتاب | یک نَظَر بادا ازو بر ما برایِ یَنْع‌ها | |
| ۹ | سایهٔ جسمِ لَطیفَش، جانِ ما را جان‌هاست | یا رَب آن سایه به ما وادِهْ برایِ طَبْع‌ها |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!