غزل ۱۵۴ مولانا
| ۱ | دیده حاصل کُن دِلا آن گَهْ بِبین تبریز را | بی بَصیرت کِی توان دیدن، چُنین تبریز را؟ | |
| ۲ | هر چه بر اَفْلاکِ روحانی‌ست از بَهرِ شَرَف | می‌نَهَد بر خاکْ پنهانی جَبین تبریز را | |
| ۳ | پا نَهادی بر فَلَک از کِبْر و نَخوَت بی‌دِرَنگ | گَر به چَشمِ سِرّ بِدیدَسْتی زمین تبریز را | |
| ۴ | روحِ حیوانی تو را و عقلْ شب کوری دِگَر | با همین دیده دِلا بینی همین تبریز را؟ | |
| ۵ | تو اگر اوصاف خواهی هست فِردوسِ بَرین | از صَفا و نورِ سِرّ بَنده‌یْ کمین تبریز را | |
| ۶ | نَفْسِ تو عِجْلِ سَمین و تو مثالِ سامِری | چون شِناسَد دیدهٔ عِجْلِ سَمین تبریز را؟ | |
| ۷ | هَمچو دریایی‌ست تبریز از جواهر وَزْ دُرَرَ | چَشمْ در، نایَد دو صد دُرِّ ثَمین تبریز را | |
| ۸ | گَر بدان افلاک، کین افلاک گَردان است ازآن | وافُروشی، هست بر جانَت غَبین تبریز را | |
| ۹ | گَر نه جِسْمَسْتی، تو را من گُفتَمی بَهرِ مِثال | جوهَرین یا از زُمرّد یا زَرین تبریز را | |
| ۱۰ | چون همه روحانیانِ روحِ قُدسی عاجِزَند | چون بدانی تو بدین رایِ رَزین تبریز را؟ | |
| ۱۱ | چون درختی را نبینی مُرغ کِی بینی بَرو؟ | پس چه گویم با تو جانِ جانِ این تبریز را |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!