غزل ۱۵۳۹ مولانا

۱	مَگَردان رویِ خود ای دیده رویَم	به من بِنْگَر که تا از تو بِرویَم
۲	سَبویِ جسمم از چَشمه‌ات پُرآب است	مَکُن ای سَنگ دل مَشْکَن سَبویَم
۳	تو جویاییّ و من جویان تَر از تو	کِه داند تو چه جویی من چه جویَم؟
۴	همین دانَم که از بویِ گُلِ تو	مِثالِ گُل قَبا در خونْ بِشویَم
۵	مَنَم ضَرّاب و عشقَت چون تَرازو	ازین خاموشِ گویا چند گویم
۶	زِهی مُشکل که تو خود سو نداری	وَ من در جُستنِ تو سو به سویَم
۷	تو اَنْدَر هیچ کویی دَرنگُنجی	وَ من اَنْدَر پِیِ تو کو به کویَم

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!