غزل ۱۵۴۰ مولانا
۱ | بیا با هم سُخَن از جان بگوییم | زِ گوش و چَشمها پنهان بگوییم | |
۲ | چو گُلْشَن بیلَب و دندان بِخَندیم | چو فِکْرَت بیلب و دندان بگوییم | |
۳ | بِسانِ عقلِ اوَّل سِرِّ عالَم | دَهان بَربسته تا پایان بگوییم | |
۴ | سُخَن دانان چو مُشْرِف بر دَهانند | بُرون از خَرگَهِ ایشان بگوییم | |
۵ | کسی با خود سُخَن پیدا نگوید | اگر جُمله یکیم آن سان بگوییم | |
۶ | تو با دستِ تو چون گویی که بَرگیر؟ | چو هم دَستیم از آن دَستان بگوییم | |
۷ | بِدانَد دست و پا از جُنبِشِ دل | دَهانْ ساکِن دلِ جُنبان بگوییم | |
۸ | بِدانَد ذَرّه ذَرّه امرِ تَقدیر | اگر خواهی مِثالِ آن بگوییم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!