غزل ۱۵۶۵ مولانا
| ۱ | ای دُشمنِ روزه و نمازم | وِیْ عُمر و سَعادتِ درازم | |
| ۲ | هر پَرده که ساختم دَریدی | بُگْذشت از آن که پَرده سازم | |
| ۳ | ای منْ چو زمین و تو بَهاری | پیدا شُده از تو جُمله رازم | |
| ۴ | چون صید شُدم چگونه پَرَّم | چون ماتِ تواَم دِگر چه بازم | |
| ۵ | پَروانه من چو سوخت بر شمع | دیگر زِ چه باشد اِحْتِرازم؟ | |
| ۶ | نزدیک تری به من زِ عقلم | پس سویِ تو من چگونه یازم؟ | |
| ۷ | بُگْداز مرا که جُمله قَندَم | گَر من فَسُرم وَگَر گُدازم | |
| ۸ | یک بارگی از وَفا مَشو دست | یک بارِ دِگَر بِبین نیازم | |
| ۹ | یک بارِ دِگَر مرا فُسون خوان | وَزْ روحِ مسیح کُن طِرازم | |
| ۱۰ | بر قَنْطَره بَست باج دارم | از بَهرِ عُبورْ دِهْ جَوازم | |
| ۱۱ | خاموش که گفت حاجَتَش نیست | در گفتنِ خویشْ یاوه تازم | |
| ۱۲ | خاموش که عاقِبَت مرا کار | مَحمود بُوَد چو من اَیازم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!