غزل ۱۵۶۴ مولانا

۱	روزی که گُذر کُنی به گورم	یاد آور از این نَفیر و شورم
۲	پُرنور کُن آن تَکِ لَحَد را	ای دیده و ای چراغِ نورم
۳	تا از تو سُجودِ شُکر آرَد	اَنْدَر لَحَد این تَن صبورم
۴	ای خَرمَنِ گُل شِتاب مَگْذار	خوش کُن نَفَسی بِدان بَخورم
۵	وان گاه که بُگْذری مَیَنْگار	کَزْ روزَن و دَرگَهِ تو دورَم
۶	گَر سَنگِ لَحَد بِبَست راهَم	از راهِ خیالْ‌‌ بی‌فُتورَم
۷	گَر صد کَفَنَم بُوَد زِ اَطْلَس	بی‌خِلْعَتِ صورت تو عورَم
۸	از صَحْنِ سَرایِ تو بَرآیَم	در نَقْب زَنی مَگَر که مورم
۹	من مورِ تواَم تویی سُلَیمان	یک دَم مَگُذار‌‌ بی‌حُضورم
۱۰	خامُش کردم بگو تو باقی	کَزْ گفت و شُنودِ خودْ نَفورم
۱۱	شَمسِ تبریز دعوتم کُن	چون دَعوتِ توست نَفْخِ صورم

#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry

۱- On the day when you pass over my grave, bring to mind this terror and confusion of mine;

۲- Fill full of light that bottom of the tomb, O eye and lamp of my light,

۳- That in the tomb this patient body of mine may prostrate to you in gratitude.

۴- Harvest of roses, pass me not in haste, make me happy a moment with that perfume;

۵- And when you pass by, do not suppose that I am far from your window and portico.

۶- If the stones of the tomb have blocked my way, I am unwearying on the path of fantasy.

۷- Though I should have a hundred winding-sheets of satin, I am naked without the vestment of your form.

۸- I will emerge into the hall of your palace, in breaking a hole in the wall perchance I am like an ant.

۹- I am your ant, you are Solomon; not for one moment leave me without your presence.

۱۰- I have fallen silent; do you speak the rest, for I am shunning henceforth my own speaking and listening.

۱۱- Shams-i Tabriz, do you invite me, since your invitation is my blast of the trumpet.