غزل ۱۵۸۲ مولانا
| ۱ | هرچه گویی از بَهانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | کار دارم من به خانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۲ | گفته‌یی فردا بیایم لُطف و نیکویی نِمایَم | وَعده است این بی‌نشانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۳ | گفته‌یی رَنُجور دارم دلْ زِ غَم پُرشور دارم | این فَریب است و بَهانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۴ | گفت مادرْ مادرانه چون بِبینی دام و دانه | این چُنین گو رَهْ رُوانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۵ | گویی‌‌‌‌اَم امروزْ زارَم نِیَّتِ حَمّام دارم | می نِمایی سنگ و شانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۶ | هر کجا خوانند ما را تا فَریبانند ما را | غیرِ این عالی سِتانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۷ | بر سَرِ مَستان بیایی هر دَمی زَحْمَت نِمایی | کین فُلان است آن فُلانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۸ | گویی‌‌‌‌اَم من خواجه تاشَم عاقِبَت اَنْدیش باشم | تا دَراُفتی در میانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۹ | رو تُرُش کرد آن مُبَرسَم تا زِ شکلِ او بِتَرسَم | ای عَجوزه‌ی بامَثانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۱۰ | دست از خَشمَم گَزیدی گویی از عشقت گَزیدم | مَغْلَطه است این ای یگانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم | |
| ۱۱ | جُمله را نَتْوان شِمُردن شَرحِ یک یک حیله کردن | نیست مَکْرَت را کَرانه لا نُسَلِّم لا نُسَلِّم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!