غزل ۱۶۱ مولانا

۱	چو فرستاد عِنایَت به زمین مَشعَلِه‌ها را	که بِدَر پَردهٔ تَن را و بِبین مَشعَلِه‌ها را
۲	تو چرا مُنکِر نوری؟ مَگَر از اصلْ تو کوری؟	وَگَر از اصلْ تو دوری، چه ازین مَشعَلِه‌ها را؟
۳	خِرَدا چند به هوشی، خِرَدا چند بِپوشی	تو عَزَبخانهٔ مَهْ را، تو چُنین مَشعَلِه‌ها را
۴	بِنِگَر رَزمِ جهان را، بِنِگَر لشکرِ جان را	که به مَردی بِگُشادند کَمین، مَشعَلِه‌ها را
۵	تو اگر خواب دَرآیی، وَرْ ازین باب دَرآیی	تو بِدانیّ و بِبینی، به یَقین مَشعَلِه‌ها را
۶	تو صَلاحِ دل و دین را، چو بدان چَشم بِبینی	به خدا روحِ اَمینیّ و اَمینْ مَشعَلِه‌ها را

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!