غزل ۱۶۵۰ مولانا
| ۱ | خوش بِنوشَم تو اگر زَهر نَهی در جامَم | پُخته و خامِ تو را گَر نَپَذیرم خامَم | |
| ۲ | عاشقِ هدیه نِیَم، عاشقِ آن دستِ تواَم | سُنْقُرِ دانه نِیَم، اَیْبَکِ بَندِ دامَم | |
| ۳ | از تَغارِ تو اگر خون رَسَدم هَمچو سگان | گَر من آن را قَدَحِ خاص نَدانَم، عامَم | |
| ۴ | غُنچه و خارِ تو را دایه شَوَم هَمچو زمین | تا سَمِعْنا وَاَطَعْنا کُنی ای جان نامَم | |
| ۵ | مَلَخِ حُکمِ تو تا مزرعه‌ام را بِچَرید | گَر نگردم تَلَفِ تو عَلَفِ اَیّامَم | |
| ۶ | ساقیِ صَبر بیا رَطْلِ گِرانم دَردِهْ | تا چو ریگش به یکی بار فروآشامَم | |
| ۷ | گویی‌اَم شَپْشَپی و چون پَشه بی‌آرامی | چون دلارام نیابَم به چه چیز آرامَم؟ | |
| ۸ | هَمچو دُزدانْ زِ عَسَس من همه شب در بیمَم | هَمچو خورشیدپَرَستان به سَحَر بر بامَم | |
| ۹ | مِهرِ غیرِ تو بُوَد در دلِ من مُهرِ ضَلال | شُکرِ غیرِ تو بُوَد در سَرِ منْ سَرسامَم | |
| ۱۰ | به زبان گَر نکُنم یادِ شِکَرخانهٔ تو | کام و ناکام بُوَد لَذَّتِ آن در کامَم | |
| ۱۱ | خَبَرِ رَشکِ تو می‌آرَد اشکِ تَرِ من | نه به تَقلید، بَلْ از دیده دَهَد پیغامَم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!