غزل ۱۶۵۵ مولانا
| ۱ | دوش می‌گفت جانم کِی سِپِهرِ مُعَظَّم | بَسْ مُعَلَّق‌زنانی شُعله‌ها اَنْدَر اِشْکَم | |
| ۲ | بی‌گُنهْ بی‌جِنایَت گردشی بی‌نِهایَت | بر تَنَت در شِکایَت نیلی‌‌یی رَسمِ ماتَم | |
| ۳ | گَهْ خوش و گاه ناخوش چون خَلیل اَنْدَر آتش | هم شَهْ و هم گداوَش چون بَراهیمِ اَدْهَم | |
| ۴ | صورتَتْ سَهْمناکی حالَتَتْ دَردناکی | گَردشْ آسیاها داری و پیچِ اَرْقَم | |
| ۵ | گفت چَرخِ مُقدّس چون نَتَرسَم از آن کَس | کو بهشتِ جهان را می‌کُند چون جَهَنَّم؟ | |
| ۶ | در کَفَش خاکْ مومی، سازَدَش رنگ و رومی | سازَدَش باز و بومی، سازَدَش شِکَّر و سَم | |
| ۷ | او نَهانی‌ست یارا این چُنین آشکارا | پیش کرده‌ست ما را تا شود او مُکَتَّم | |
| ۸ | کِی شود بَحْرِ کیهانْ زیرِ خاشاکْ پنهان؟ | گشته خاشاکْ رَقصان موج در زیر و در بَم | |
| ۹ | چون تَنِ خاکْدانَت بر سَرِ آبْ جانَت | جانْ تُتُق کرده تَن را در عروسیّ و در غَم | |
| ۱۰ | در تُتُق نوعروسی تُندخویی شَموسی | می‌کُند خوش فُسوسی بر بَد و نیکِ عالَم | |
| ۱۱ | خاکْ ازو سَبزه‌زاری، چَرخ ازو بی‌قَراری | هر طَرَف بَخْتیاری زو مُعاف و مُسَلَّم | |
| ۱۲ | عقلْ ازو مُسْتَقینی، صَبر ازو مُسْتَعینی | عشقْ ازو غَیب‌بینی، خاک او نَقْشِ آدم | |
| ۱۳ | بادْ پویان و جویان، آب‌ها دست‌شویان | ما مَسیحانه گویان، خاکْ خامُش چو مَریَم | |
| ۱۴ | بَحرْ با موج‌ها بین گِردِ کَشتیِّ خاکین | کعبه و مَکّه‌ها بین در تَکِ چاهِ زَمزَم | |
| ۱۵ | شَه بگوید تو تَن زَن خویش در چَهْ مَیَفکَن | که نَدانی تو کردن دَلْو و حَبَل از شَلَوْلَم |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Last night my soul cried, “O exalted sphere of heaven, you hang indeed inverted, with flames in your belly. |
| ۲- “Without sin and crime, eternally revolving, upon your body in its complaining is the deep indigo of mourning, |
| ۳- “Now happy, now unhappy, like Abraham in the fire; at once king and beggar like Ibrāhīm-i Adham. |
| ۴- “In form you are terrifying, yet your state is full of anguish: you turn round like a millstone and writhe like a snake.” |
| ۵- Heaven the blessed replied, “How should I not fear that one who makes the Paradise of the world as Hell: |
| ۶- “In his hand earth is as wax, he makes it Zangi and Rumi, he makes it falcon and owl, he makes it sugar and poison. |
| ۷- “He is hidden, friend, and has set us forth thus patent so that he may become concealed. |
| ۸- “How should the ocean of the world be concealed under straws. The straws have been set adancing, the waves tumbling up and down; |
| ۹- “Your body is like the land floating on the waters of the soul; your soul is veiled in the body alike in wedding feast or sorrow. |
| ۱۰- “In the veil you are a new bride, hot-tempered and obstinate; he is railing sweetly at the good and the bad of the world. |
| ۱۱- “Through him the earth is a green meadow, the heavens are unresting; on every side through him a fortunate one pardoned and preserved. |
| ۱۲- “Reason a seeker of certainty through him, patience a seeker of help through him, |
| love seeing the unseen through him, earth taking the form of Adam through him. |
| ۱۳- “Air seeking and searching, water hand-washing, we Messiahlike speaking, earth Mary-like silent. |
| ۱۴- “Behold the sea with its billows circling round the earthy ship; behold Kaabas and Meccas at the bottom of this well of Zamzam!” |
| ۱۵- The king says, “Be silent, do not cast yourself into the well, for you do not know how to make a bucket and a rope out of my withered stumps.” |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!