غزل ۱۶۵۶ مولانا

۱	هم به دَرد این دَرد را دَرمان کُنم	هم به صبر این کار را آسان کُنم
۲	یا بَرآرَم پایِ جان زین آب و گِل	یا دل و جانْ وَقفِ دِلْداران کُنم
۳	داغِ پَروانه سْتَم از شمعِ اَلَست	خِدمَتِ شمعِ همان سُلطان کُنم
۴	عشقْ مهمان شُد بَرِ این سوخته	یک دلی دارم پِی‌‌اش قُربان کُنم
۵	نَفْس اگر چون گُربه گوید که مَیاو	گُربه وارش من دَرین اَنْبان کُنم
۶	از مَلولی هر کِه گَردانَد سَری	دَرکَشَم در چَرخَش و گَردان کُنم
۷	آن مَلولی دُنْبَلِ‌ بی‌عشقی است	جانِ او را عاشقِ ایشان کُنم
۸	عاشقی چِبْوَد کَمالِ تشنگی	پس بیانِ چَشمهٔ حیوان کُنم
۹	من نگویم شَرحِ او خامُش کُنم	آنچه اَنْدَر شَرحْ نایَد آن کُنم