غزل ۱۶۵۷ مولانا
| ۱ | می‌رَسَد بویِ جِگَر از دو لَبَم | می‌بَرآیَد دودها از یارَبَم | |
| ۲ | می‌بِنالَد آسْمان از آهِ من | جاْن سِپُردن هر دَمی شُد مَذهَبَم | |
| ۳ | اندکی دانستی‌‌یی از حالِ من | گَر خَبَر بودی شَبَت را از شَبَم | |
| ۴ | مَکْتبِ تَعلیمِ عُشّاقْ آتش است | من شب و روز اَنْدَرونِ مَکْتَبَم | |
| ۵ | رویِ خود بر رویِ زَردِ من بِنِه | دست نِهْ بر سینه‌‌‌ام کَنْدر تَبَم | |
| ۶ | گفتَمَش گویم به گوشَت یک سُخَن؟ | گفت تَرسَم تا نسوزد غَبْغَبَم | |
| ۷ | گفتَمَش دور از جَمالَتْ چَشمِ بَد | چَشمِ من نزدیک اگرچه مُعْجَبَم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!