غزل ۱۶۵۸ مولانا

۱	عاشقم از عاشقانْ نَگْریختَم	وَزْ مُصاف ای پهلوان نَگْریختَم
۲	حَمله بُردم سویِ شیرانْ هَمچو شیر	هَمچو روبَه از میان نَگْریختَم
۳	قَصدِ بامِ آسْمان می‌داشتم	از میانِ نَردبان نَگْریختَم
۴	چونکه من دارو بُدَم هر دَرد را	از صُداعِ این و آن نَگْریختَم
۵	هیچ دیدی دارو کَزْ دَردی گُریخت؟	داروَم من همچُنان نَگْریختَم
۶	پیروِ پیغامْبران بودم به جان	من زِ تَهدیدِ خَسان نَگْریختَم
۷	زنده کوشَم در شکارِ زندگی	زنده باشم چون زِ جان نَگْریختَم
۸	چَشمِ تیراَنْدازش آن گَهْ یافتم	که زِ تیرِ خَرکَمان نَگْریختَم
۹	زَخمِ تیغ و تیرِ من مَنصور شُد	چون که از زَخمِ سِنان نَگْریختَم
۱۰	بَحْرِ قَندم از تُرُش باکیم نیست	سودمندم از زیان نَگْریختَم
۱۱	شَمسِ تبریزی چو آمد آشکار	زاشْکارا و نَهان نَگْریختَم