غزل ۱۶۶۲ مولانا
| ۱ | بویِ آن خوب خُتَن می‌آیَدَم | بویِ یارِ سیم تَن می‌آیَدَم | |
| ۲ | می رَسَد در گوشْ بانگِ بُلبُلان | بویِ باغ و یاسَمَن می‌آیَدَم | |
| ۳ | دَردْ چون آبِسْتَنان می‌گیردم | طِفْلِ جان اَنْدَر چَمَن می‌آیَدَم | |
| ۴ | بویِ زُلفِ مُشکبارِ روحِ قُدس | هَمچو جانْ اَنْدَر بَدَن می‌آیَدَم | |
| ۵ | یوسُفَم اُفتاده در چاهِ فِراق | از شَهِ مصر آن رَسَن می‌آیَدَم | |
| ۶ | من شهیدِ عشقم و پُر خون کَفَن | خونْبَها اَنْدَر کَفَن می‌آیَدَم | |
| ۷ | بر سَرَم نِهْ آن کُلاهِ خُسرَوی | کانْچُنان شیرین ذَقَن می‌آیَدَم | |
| ۸ | سَر نَهادم هَمچو شمع اَنْدَر لَگَن | سَر نِگَر کَنْدَر لَگَن می‌آیَدَم | |
| ۹ | جان‌ها بر بامِ تَنْ صَف صَف زدند | کان قُبادِ صَف شِکَن می‌آیَدَم | |
| ۱۰ | گوییا آن چَنگِ عشرت ساز یافت | تا نَوایِ تَنْ تَنَن می‌آیَدَم | |
| ۱۱ | گوییا ساقیِّ جان بر کار شُد | تا چُنین میْ در دَهَن می‌آیَدَم | |
| ۱۲ | یا زِ شَعْشاعِ عَقیقِ احمدی | بویِ رَحْمانْ از یَمَن می‌آیَدَم | |
| ۱۳ | یا زِ بویِ شَمسِ تبریزی زِ عشق | نَعْره‌ها بی‌خویشتن می‌آیَدَم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!