غزل ۱۶۷۶ مولانا
| ۱ | عاقِبَت ای جانْ فَزا نَشْکیفتَم | خشم رفتم، بی‌شما نَشْکیفتَم | |
| ۲ | در جُدایی خواستم تا خو کُنم | راستی گویم، جُدا نَشْکیفتَم | |
| ۳ | کِی شَکیبَد خود کَهی از کَهْرُبا؟ | کاهَم و از کَهْرُبا نَشْکیفتَم | |
| ۴ | هر جَفاکَش طالِبِ روزِ وَفاست | من جَفاکَش از وَفا نَشْکیفتَم | |
| ۵ | نَرم نَرمَک گویدم، بازآمدی | گویَمش ای جانِ ما نَشْکیفتَم | |
| ۶ | ای دل و ای جان و چَشمِ روشنَم | بی پناهِ توتیا نَشْکیفتَم | |
| ۷ | بر سَرَم می‌زد که دیدی تو سِزا؟ | ناسِزایَم ناسِزا نَشْکیفتَم | |
| ۸ | آزمودم مُردگیّ و زندگی | در فَنا و در بَقا نَشْکیفتَم | |
| ۹ | مُطربا این پَرده گو بَهرِ خدا | ای خدا و ای خدا نَشْکیفتَم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!