غزل ۱۸۰ مولانا
۱ | ای تو آبِ زندگانی فَاسْقِنا | ای تو دریایِ مَعانی فَاسْقِنا | |
۲ | ما سَبوهایِ طَلَب آورده ایم | سویِ تو ای خِضْرِ ثانی فَاسْقِنا | |
۳ | ماهیانِ جانِ ما زِنهارْخواه | از تو ای دریایِ جانی فَاسْقِنا | |
۴ | از رَهِ هَجْر آمده و آوَرْده ما | عَجْزِ خود را اَرمَغانی فَاسْقِنا | |
۵ | داستانِ خُسروان بِشْنیدهایم | تو فُزون از داستانی فَاسْقِنا | |
۶ | در گُمان و وَسوَسه افتاده عقل | زان که تو فوقِ گُمانی فَاسْقِنا | |
۷ | نیم عاقل چه زَنَد با عشقِ تو | تو جُنونِ عاقلانی فَاسْقِنا | |
۸ | کعبهٔ عالَم زِ تو تبریز شُد | شَمسِ حَق رُکْنِ یَمانی فَاسْقِنا |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!