غزل ۱۸۱۸ مولانا

۱	قَصدِ جَفاها نکُنی وَرْ بِکُنی با دلِ من	وا دلِ من وا دلِ من وا دلِ من وا دلِ من
۲	قَصد کُنی بر تَنِ من شاد شود دُشمنِ من	وان گَهْ ازین خسته شود یا دلِ تو یا دلِ من
۳	والِه و مَجنونْ دلِ من خانه پُرخونْ دلِ من	بَهرِ تماشا چه شود رَنْجه شوی تا دلِ من؟
۴	خورده شِکَرها دلِ من بَسته کَمَرها دلِ من	وَقتِ سَحَرها دلِ من رفته به هر جا دلِ من
۵	مُرده و زندهْ دلِ من گریه و خندهْ دلِ من	خواجه و بَندهْ دلِ من از تو چو دریا دلِ من
۶	ای شُده اُستادِ امین جُز که در آتش مَنِشین	گر چه چُنین است و چُنین هیچ مَیاسا دلِ من
۷	سویِ صَلاحِ دل و دین آمده جِبْریلِ امین	در طَلَبِ نِعْمَتِ جانْ بَهرِ تَقاضا دلِ من