غزل ۱۸۲ مولانا
| ۱ | در میانِ عاشقان، عاقل مَبا | خاصه در عشقِ چُنین شیرین لِقا | |
| ۲ | دور بادا عاقلان از عاشقان | دور بادا بویِ گُلْخَن از صَبا | |
| ۳ | گَر دَرآیَد عاقلی گو راه نیست | وَرْ درآید عاشقی صَد مَرحَبا | |
| ۴ | عقل تا تَدبیر و اندیشه کُند | رَفته باشد عشق تا هفتم سَما | |
| ۵ | عقل تا جویَد شُتر از بَهرِ حَج | رَفته باشد عشق بر کوهِ صَفا | |
| ۶ | عشق آمد این دَهانَم را گرفت | که گُذر از شعر و بر شِعْرا بَرآ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!