غزل ۱۹۳۷ مولانا
| ۱ | هر خوشی که فوت شُد از تو، مَباش اَنْدوهگین | کو به نَقْشی دیگر آید سویِ تو، می‌دانْ یَقین | |
| ۲ | نی خوشی مَر طِفْل را از دایِگان و شیر بود؟ | چون بُرید از شیر، آمد آن زِ خَمْر و اَنْگَبین | |
| ۳ | این خوشی چیزی‌‌‌‌‌ست بی‌چون، کایَد اَنْدَر نَقْش‌ها | گردد از حُقّه به حُقّه، در میانِ آب و طین | |
| ۴ | لُطفِ خود پیدا کُند در آبِ باران ناگهان | باز در گُلْشَن دَرآیَد، سَر بَرآرَد از زمین | |
| ۵ | گَهْ زِ راهِ آب آیَد، گَهْ زِ راهِ نان و گوشت | گَهْ زِ راهِ شاهِد آید، گَهْ زِ راهِ اسپ و زین | |
| ۶ | از پَسِ این پَرده‌ها، ناگاه روزی سَر کُند | جُمله بُت‌‌‌ها بِشْکَنَد، آن کِه نه آن است و نه این | |
| ۷ | جان به خواب از تَن بَرآیَد، در خیال آید پدید | تَن شود مَعْزول و عاطِل، صورتی دیگر مُبین | |
| ۸ | گویی اَنْدَر خواب دیدم هَمچو سَروی خویش را | رویِ من چون لاله زار و تَنْ چو وَرْد و یاسَمین | |
| ۹ | آن خیالِ سَرو رفت و جانْ به خانه بازگشت | اِنَّ فی هذا وَذاکَ عِبْرَةً لِلْعالَمین | |
| ۱۰ | تَرسَم از فِتْنه، وَگَرنی گُفتنی‌‌‌ها گُفتَمی | حَقْ زِ من خوش تَر بگوید، تو مَهِلْ فِتْراکِ دین | |
| ۱۱ | فاعِلاتُنْ فاعِلاتُنْ فاعِلاتُنْ فاعِلات | نانِ گندم گَر نداری، گو حَدیثِ گَندُمین | |
| ۱۲ | آخِر ای تبریزِ جان، اَنْدَر نُجومِ دل نِگَر | تا بِبینی شَمسِ دنیا را تو عکسِ شَمسِ دین |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Do not grieve over any joy that has gone forever, for it will return to you in another form, know that for sure. |
| ۲- Did not the child find joy in its nursing and in milk? When the child was weaned from milk, the joy came from wine and honey. |
| ۳- This joy is an unqualified thing which enters various forms, moves from box to box between water and clay; |
| ۴- It suddenly displays its grace in the water of the rain, again enters into the rosebed, and lifts its head from the earth. |
| ۵- Now it comes by water, now by way of bread and meat, now by way of beauty, now by way of horse and saddle. |
| ۶- From behind these veils suddenly one day it peeps and shatters all the idols, that which is neither that nor this. |
| ۷- The soul in sleep leaves the body and appears in a phantasm; the body is deposed and idle—in another form it is manifest. |
| ۸- You might say, “In a dream I saw myself like a cypress, my face as a bed of tulips, my body as roses and jasmine.” |
| ۹- That phantasm of the cypress vanished, the soul returned to its house; verily in this and that is a warning to all beings. |
| ۱۰- I fear stirring up trouble, though I would have spoken what may be spoken, God speaks fairer than I-do not let go of the saddlestraps of the faith. |
| ۱۱- Failātun fa’ilātun fā’ilātun fā’ilāt, if you have not goldwheat bread, yet speak the golden words. |
| ۱۲- At last, Tabriz of the soul, look upon the stars of the heart, that you may see this mundane sun to be a reflection of Shams-e Din. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!