غزل ۲۰۵ مولانا

۱	چند گُریزی زِ ما؟ چند رَوی جا به جا؟	جانِ تو در دَستِ ماست، هَمچو گِلوی عصا
۲	چند بِکَردی طواف، گِردِ جهان از گِزاف؟	زین رَمهٔ پُر زِ لاف، هیچ تو دیدی وَفا؟
۳	روزِ دوسه ای زَحیر، گِردِ جهان گشته گیر	هَمچو سَگان مُرده گیر، گرسنه و بی‌نَوا
۴	مُرده‌دل و مُرده‌جو، چون پسرِ مُرده‌شو	از کَفَنِ مُرده‌ای‌ست، در تَنِ تو آن قَبا
۵	زنده ندیدی که تا مُرده نِمایَد تو را	چند کَشی در کِنار، صورتِ گَرمابه را
۶	دامَنِ تو پُر سُفال، پیشِ تو آن زَرّ و مال	باوَرَم آنگه کُنی، که اَجَل آرَد فَنا
۷	گویی که زَرِّ کُهُن، من چه کُنم؟ بَخش کُن	من به سَما می‌رَوَم، نیست زَر آنجا رَوا
۸	جُغد نه‌ای بُلبُلی، از چه دَرین مَنزِلی	باغ و چَمَن را چه شد؟ سبزه و سَرو و صَبا