غزل ۲۰۶ مولانا
| ۱ | ای همه خوبی تو را، پس تو کِرایی؟ کِه را؟ | ای گُلْ در باغِ ما، پس تو کجایی؟ کجا؟ | |
| ۲ | سوسنِ با صد زبان، از تو نشانَم نداد | گفت رو از من مَجو، غیرِ دُعا و ثَنا | |
| ۳ | از کَفِ تو ای قَمَر، باغْ دَهان پُرشِکَر | وَزْ کَفِ تو بی‌خَبَر، با همه بَرگ و نَوا | |
| ۴ | سَرو اگر سَرکَشید، در قَدِ تو کِی رَسید؟ | نرگس اگر چَشم داشت، هیچ ندید او تو را | |
| ۵ | مُرغ اگر خُطبه خوانْد، شاخ اگر گُل فَشانْد | سبزه اگر تیز رانْد، هیچ ندارد دَوا | |
| ۶ | شُربِ گُل از ابر بود، شُربِ دل از صَبر بود | ابر حَریفِ گیا، صَبر حَریفِ ضیا | |
| ۷ | هر طَرَفی صَف زده، مَردم و دیو و دَده | لیک دَرین میکده، پایْ ندارند پا | |
| ۸ | هر طَرَفی‌اَم بجو، هرچه بِخواهی بِگو | رَه نَبَری تارِ مو، تا نَنِمایَم هُدیٰ | |
| ۹ | گَرم شود روی آب، از تَبِشِ آفتاب | باز هَمَش آفتاب بَرکَشد اَنْدَر عَلا | |
| ۱۰ | بَر بَرَدش خُردخُرد، تا که ندانی چه بُرد | صاف بِدُزدد زِ دُرد شَعْشَعهٔ دِلْرُبا | |
| ۱۱ | زین سُخنِ بوالْعَجَب، بَستم من هر دو لب | لیک فَلَک جُمله شب، می‌زَنَدت اَلَّصلا |
چگونه ميتونم شرح و تفسير غزلها ببينم؟
درود به شما. به قسمت نحوه استفاده از سایت در صفحه اصلی مراجعه کنید