غزل ۲۰۹۲ مولانا
| ۱ | آن دِلْبَرِ من، آمد بَرِ من | زنده شُد ازو، بام و دَرِ من | |
| ۲ | گفتم قُنُقی امشب تو مرا | ای فِتْنهٔ من، شور و شَرِ من | |
| ۳ | گفتا بِرَوَم، کاری‌ست مُهِم | در شهر مرا، جان و سَرِ من | |
| ۴ | گفتم به خدا، گَر تو بِرَوی | امشب نَزیَد، این پیکرِ من | |
| ۵ | آخِر تو شبی، رَحْمی نکُنی | بر رنگ و رُخِ هَمچون زَرِ من؟ | |
| ۶ | رَحْمی نکُند، چَشمِ خوشِ تو | بر نوحه و این چَشمِ تَرِ من؟ | |
| ۷ | بِفَشانَد گُلْ گُلْزارِ رُخَت | بر اشکِ خوشِ چون کوثَرِ من؟ | |
| ۸ | گفتا؟ چه کُنم، چون ریخت قَضا | خونِ همه را در ساغَرِ من؟ | |
| ۹ | مِرّیخی‌اَم و جُز خون نَبُوَد | در طالِعِ من، در اَخْتَرِ من | |
| ۱۰ | عودی نشود، مَقْبولِ خدا | تا دَرنَرَوَد، در مِجْمَرِ من | |
| ۱۱ | گفتم چو تو را قَصد است به جان | جُز خون نَبُوَد، نُقل و خَورِ من | |
| ۱۲ | تو سَرو و گُلی، من سایهٔ تو | من کُشتهٔ تو، تو حِیْدَرِ من | |
| ۱۳ | گفتا نشود، قُربانیِ من | جُز نادره‌یی، ای چاکرِ من | |
| ۱۴ | جِرجیس رَسَد، کو هر نَفَسی | نو کُشته شود، در کشورِ من | |
| ۱۵ | اِسْحاقِ نَبی، باید که بُوَد | قُربان شُده بر خاکِ دَرِ من | |
| ۱۶ | من عشقم و چونْ ریزم زِ تو خون | زنده کُنَمَت، در مَحْشَرِ من | |
| ۱۷ | هانْ تا نَطَپی در پَنجهٔ من | هانْ تا نَرَمی از خَنجَرِ من | |
| ۱۸ | با مرگ مَکُن تو رویْ تُرُش | تا شُکر کُند، از تو بَرِ من | |
| ۱۹ | می‌خَنْد چو گُل، چون بَرکَنَدت | تا بِسْرِ شَدَت در شِکَّرِ من | |
| ۲۰ | اِسْحاق تویی، من والِدِ تو | کِی بِشْکَنَمت ای گوهرِ من؟ | |
| ۲۱ | عشق است پدر عاشقْ رَمه را | زاینده ازو، کَرّ و فَرِ من | |
| ۲۲ | این گفت و بِشُد، چون بادِ صَبا | شُد اشک ْرَوان، از مَنْظَرِ من | |
| ۲۳ | گفتم چه شود، گَر لُطف کُنی | آهسته رَوی، ای سَروَرِ من؟ | |
| ۲۴ | اِشْتاب مَکُن، آهسته تَرَک | ای جان و جهان، ای صد پَرِ من | |
| ۲۵ | کَس هیچ ندید، اِشْتابِ مرا | این است تَکِ کاهِل تَرِ من | |
| ۲۶ | این چَرخِ فَلَک، گَر جَهْد کُند | هرگز نَرَسَد، در مَعْبَرِ من | |
| ۲۷ | گفتا که خَمُش، کین خِنْگِ فَلَک | لَنْگانه رَوَد، در مَحْضَرِ من | |
| ۲۸ | خامُش، که اگر خامُش نکُنی | در بیشَه فُتَد، این آذرِ من | |
| ۲۹ | باقیش مگو، تا روزِ دِگَر | تا دلْ نَپَرَد، از مَصْدَرِ من |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- My darling came to me; through him my roof and door sprang to life. |
| ۲- I said, “Tonight you are my guest, O my provocation and disturbance.” |
| ۳- He said, “Let me go; there is important business for me in the city, soul and head of mine.” |
| ۴- I said, “By God, if you depart, tonight this bodily form of mine will not live.” |
| ۵- “Why, will you not for one night show compassion upon my golden pale cheek? |
| ۶- “Will not your happy eye show compassion upon this lament and wet eye of mine? |
| ۷- “Let the rosebed of your cheek scatter roses over my tears sweet as Kauthar.” |
| ۸- He said, “What can I do, seeing that Fate has poured the blood of all men into my cup?” |
| ۹- I am of Mars, and only blood is in my ascendant, my star. |
| ۱۰- No incense is accepted by God until it enters my crucible. |
| ۱۱- I said, “Since your aim is my life, only blood should be my food and dessert. |
| ۱۲- “You are cypress and rose, I am your shadow; I am slain by you, you are my Haidar.” |
| ۱۳- He said, “Only a rarity shall be my sacrificial offering, O servant of mine. |
| ۱۴- “Gurjīs is arriving, for every moment he is newly slain in my land. |
| ۱۵- “Isaac the prophet should have been sacrificed to the dust of my door. |
| ۱۶- “I am love, and if I shed your blood I will bring you to life in my resurrection. |
| ۱۷- “Beware, do not flutter in my clutch, do not shrink from my dagger; |
| ۱۸- “Make not a wry face at death that my breast may give thanks to you. |
| ۱۹- “Laugh like the rose when Death plucks you out and plunges you in my sugar. |
| ۲۰- “You are Isaac and I am your father; how should I shatter you, my jewel? |
| ۲۱- “Love is the father, the lover his flock; of him is born my pomp and pride. |
| ۲۲- So saying, he departed like the zephyr; the tears flowed from my eyes. |
| ۲۳- I said, “What would it be to you if you were to be kind and depart slowly, my master? |
| ۲۴- “Do not hasten: a little more slowly! Life and world and hundred-petaled (rose) of mine. |
| ۲۵- “No one ever saw me hurry; this is my more lazy pace. |
| ۲۶- “Yon sphere of heaven, if it tried its utmost, would never reach to where I pass.” |
| ۲۷- He said, “Silence! for this gray horse of heaven goes lamely in my presence. |
| ۲۸- “Silence! for if you are not silent, this flame of mine will fall upon the thicket. |
| ۲۹- “Do not say the rest of it till another day, that my heart may not flee from my breast.” |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!