غزل ۲۰۹۹ مولانا

۱	چند نَظّارهٔ جهان کردن؟	آب را زیرِ کَهْ نَهان کردن؟
۲	رنج گوید که گنج آوَرْدم	رنج را باید اِمْتِحان کردن
۳	آن‌که از شیرْ خون رَوان کرده‌ست	شیر داند زِ خونْ رَوان کردن
۴	آسْمان را چو کرد هَمچون خاک	خاک را دانَد آسْمان کردن
۵	بعد از این شیوهٔ دِگَر گیرم	چند بیگارِ دیگران کردن؟
۶	تیز بَرداشتی تو ای مُطرب	این به آهستگی توان کردن
۷	این گِران زَخْمه‌یی‌ست، نَتْوانیم	رَقْص بر پَردهٔ گِران کردن
۸	یک دو اَبریشَمَک فروتَر گیر	تا توانیم فَهْمِ آن کردن
۹	اندک اندک زِ کوهْ سنگ کَشَند	نَتَوان کوه را کَشان کردن
۱۰	تا نبینند جانِ جان‌‌ها را	کِی توان سَهْلْ تَرکِ جان کردن؟
۱۱	بِنِما ای ستاره کَنْدر ریگ	نَتَوان راهْ‌‌ بی‌نشان کردن