غزل ۲۲۴۴ مولانا

۱	سیر نِیَم، سیر نی، از لبِ خندانِ تو	ای کِه هزار آفرینْ بر لب و دَندانِ تو
۲	هیچ کسی سیر شُد ای پسر از جانِ خویش؟	جانِ مَنی، چون یکی‌‌ست جانِ من و جانِ تو
۳	تشنه و مُسْتَسْقی‌اَم، مرگ و حَیاتَم زِ آب	دور بِگَردان که منْ بَندهٔ دورانِ تو
۴	پیش کَشی می‌کُنی، پیشِ خودم کَش تمام	تا که بَرآرَد سَرَم سَرْ زِ گَریبانِ تو
۵	گرچه دو دستم بِخَست، دستِ من آنِ تو است	دست چه کار آیدم بی‌دَم و دَستانِ تو؟
۶	عشقِ تو گفت ای کیا در حَرَمِ ما بیا	تا نکُند هیچ دُزد قَصدِ حُرُمْدانِ تو
۷	گفتم ای ذوالْقَدَم حَلقهٔ این دَر شُدم	تا که نَرنجَد زِ منْ خاطِرِ دَربانِ تو
۸	گفت که هم بر دَری واقِف و هم در بَری	خارج و داخل تویی، هر دو وَطَنْ آنِ تو
۹	خامُش و دیگر مَخوان، بَس بُوَد این نُزل و خوان	تا به اَبَد روم و تُرک، بَرخورَد از خوانِ تو

#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry

۱- I am not satiated, not satiated with your laughing lips; a thousand blessings on your lips and teeth!

۲- Has any man ever wearied, my son, of his soul? You are my soul since my soul and yours are one and the same.

۳- I am thirsty and suffering from dropsy, my death and life are from water; pass around the cup, for I am the slave of your turning around.

۴- You make dispensation, go offer me to yourself that my head may raise itself up from your shirt.

۵- Though my two hands are wounded, my hand belongs to you; of what use are my hands without your breath and incantation:

۶- Your love said, “Sir, come into my private chamber, that no thief may make designs on your inner chamber.”

۷- I said, “Blessed one, I have become a ring on this door so that no thought of me may trouble your doorkeeper.”

۸- He said, “You are both standing at the door and in my bosom, exterior and interior—both homelands are yours.

۹- Silence, and recite no more; sufficient should be this hospitality and table. For all eternity Rum and Turk shall eat of your table.