غزل ۲۳۷۹ مولانا
| ۱ | بِده آن بادهٔ جانی، که چُنانیم همه | که میْ از جام و سَر از پایْ ندانیم همه | |
| ۲ | همه سَرسَبزتَر از سوسن و از شاخِ گُلیم | روحِ مُطْلَق شُده و تابِشِ جانیم همه | |
| ۳ | همه دربَندِ هوایَند و هوا بَندهٔ ماست | که بُرون رفته ازین دورِ زمانیم همه | |
| ۴ | هَمچو سُرنا بِخُروشیم به شِکَّر لبِ یار | همه دُکّان بِفُروشیم، که کانیم همه | |
| ۵ | تابِ مَشرق تَنِ ما را مَثَلِ سایه بِخورْد | که به صورت مَثَلِ کَوْن و مَکانیم همه | |
| ۶ | زَعفَرانِ رُخِ ما، از حَذَرِ چَشم بَد است | ما حَریفِ چَمَن و لاله سِتانیم همه | |
| ۷ | مُصْحَف آریم و به ساقی همه سوگند خوریم | که جُز از دست و کَفَت، میْ نَسِتانیم همه | |
| ۸ | هر کِه جان دارد، از گُلْشَنِ جانْ بوی بَرَد | هر کِه آن دارد، دریافت که آنیم همه | |
| ۹ | دلِ ما چون دلِ مُرغ است، زِ اندیشه بُرون | که سَبُک دل شُده زان رَطْلِ گِرانیم همه | |
| ۱۰ | مَلِکانْ تاجِ زَر از عشقِ رَهِ ما بِدَهند | که کَمَربَخش تَر از بَختِ جوانیم همه | |
| ۱۱ | جانِ ما را به صَفِ اوَّل پیکار طَلَب | زان که در پیش رَوی، تیر و سِنانیم همه | |
| ۱۲ | در پَسِ پَردهٔ ظُلْماتِ بَشَر نَنْشینیم | زان کِه چون نورِ سَحَر، پَرده دَرانیم همه | |
| ۱۳ | شام بودیم، زِ خورشیدِ جهان صُبح شُدیم | گُرگ بودیم، کُنون شُهره شَبانیم همه | |
| ۱۴ | شَمسِ تبریز چو بِنْمود رُخِ جانْ آرای | سویِ او با دل و جان، هَمچو رَوانیم همه |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Give that spirited wine, for we are all in such a state that we cannot tell wine from cup, head from foot. |
| ۲- We are all fresher than the lily and the rose branch, become entirely spirit and spiritual glow. |
| ۳- All men are in the bond of passion, and passion is our slave, for we have all escaped from this cycle of time. |
| ۴- Like the reed pipe we make voice at the sugar lip of the Beloved; we sell the shop for we are all mine. |
| ۵- The light of the sun devours our bodies like a shadow, for in form we are like being and space. |
| ۶- Our faces are saffron-pale out of fear for the evil eye; we are companions of the garden and tulipbed. |
| ۷- We bring the Koran and swear an oath to the saki: “But from your hand and palm we will not take wine.” |
| ۸- Whoever has a soul catches the scent of the rose garden of the soul; whoever has that realizes we are all that. |
| ۹- Our hearts are free of care like the heart of a bird, for we are all lighthearted for that heavy cup. |
| ۱۰- Kings yield up their crowns of gold in love for our path, for we are more belt-bestowing than youthful fortune. |
| ۱۱- Seek our souls in the front line of battle, for we go forward like arrow and lance. |
| ۱۲- We do not sit behind the veil of the shadows of mankind, for like the light of dawn we all tear veils apart. |
| ۱۳- We were evening, through the sun of the world we have become morning; we were wolves, now we are famous shepherds. |
| ۱۴- Since Shams-i Tabrīz displayed his soul-adorning cheek, we are running like the spirit towards him with heart and soul. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!