غزل ۲۴۸۶ مولانا
| ۱ | ای زَده مُطربِ غَمَت در دلِ ما تَرانه‌یی | در سَر و در دِماغِ جان جَسته زِ تو فَسانه‌یی | |
| ۲ | چون که خیالِ خوش دَمَت از سویِ غَیبْ دَردَمَد | زاتشِ عشق بَرجَهَد تا به فَلَک زَبانه‌یی | |
| ۳ | زُهره عشق چون بِزَد پنجه خود در آب و گِل | قامَتِ ما چو چَنگ شُد سینه ما چَغانه‌یی | |
| ۴ | آهویِ لَنْگ چون جَهَد از کَفِ شیرِ شَرزه‌یی؟ | چون بِرَهَد زِ بازِ جانْ قالَبِ چون سَمانه‌یی؟ | |
| ۵ | ای گُل و ای بهارِ جان وِیْ میْ و ای خُمارِ جان | شاه و یگانه او بُوَد کَزْ تو خورَد یگانه‌یی | |
| ۶ | باغ و بهار و بَختْ بین عالَمِ پُردرخت بین | وین هَمِگی درَخْت‌ها رُسته شُده زِ دانه‌یی | |
| ۷ | از دَهِش و عَطایِ تو فقرِ فقیرْ فَخْر شُد | تا که نَمانْد مرگ را بر فُقَرا دَهانه‌یی | |
| ۸ | لُطف و عَطا و رَحمَتَت طَبْلِ وصال می‌زَنَد | گَر نکُند وصالِ تو بارِ دِگَر بَهانه‌یی | |
| ۹ | روزه مَریَمِ مرا خوانِ مسیحی‌اَت نَوا | تَر کُنم از فُراتِ تو امشبْ خُشک نانه‌یی | |
| ۱۰ | گشته کَمانِ سَرمَدی سَردِهِ تیرهایِ ما | گشته خَدَنگِ احمدی فَخْرِ بَنی کَنانه‌یی | |
| ۱۱ | پیش کَشیِّ آن کَمانْ هر کَس می‌کُند زِهی | بَهرِ قُدومِ تیرِ تو رُقْعه دلْ نشانه‌یی | |
| ۱۲ | جَذبه حَقِّ یک رَسَن تافت زِ آهِ تو و من | یوسُفِ جان زِ چاهِ تَن رفت به آشیانه‌یی | |
| ۱۳ | خامُش کُن اگر سَرَت خارشِ نُطْق می‌دَهَد | هست برایِ جَعْدِ تو صبرْ گُزیده شانه‌یی |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!