غزل ۲۷۸۳ مولانا

۱	ای نرفته از دلِ من اَنْدَرآ، شاد آمدی	ای تو شمعِ شب فُروزی، مَرحَبا، شاد آمدی
۲	خانقاهِ روحیان را از تو حُلْو و حَمزها	جانِ جانِ صوفیانی، اَلصَّلا، شاد آمدی
۳	شب چو چَتر و مَهْ چو سُلطان می‌دَوَد در زیرِ چَتر	وَزْ تو تخت و تاجِ ما و چَترِ ما، شاد آمدی
۴	بی‌گَهان در پیش کردی روح‌‌هایِ پاک را	ای صَحابه‌یْ عشق را چون مُصطفی، شاد آمدی
۵	ای کِه آن رَحْمَت نِمودی از پِیِ چندین فِراق	می‌نگُنجَم زین طَرَب در هیچ جا، شاد آمدی
۶	من گُمان‌ها داشتم اَنْدَر وَفایِ لُطفِ تو	لیک در وَهْمَم نیامد این وَفا، شاد آمدی
۷	پَرده داری کُن تو ای شب کان مَهْ اَنْدَر خلوت است	مُطربا پیوند کُن تو پَرده‌ها، شاد آمدی
۸	چون به نَزدِ پَرده‌دارِ شَمسِ تبریزی رَسی	بِشْنَوی از شش جِهَت کِی خوش لِقا، شاد آمدی