غزل ۲۷۹۹ مولانا

۱	بی‌گَهان شُد، بَهرِ رفتن سویِ روزَن نَنْگَری	آتشی اَنْدَرزنی، از سویِ مَهْ، در مُشتری
۲	مَنْگَر آخِر سوی روزَن، سویِ رویِ من نِگَر	تا زِ رویِ من به روزَن‌‌هایِ غَیبی بِنْگَری
۳	رویِ زَرّینَم به هر سو شش جِهَت را لَعْل کرد	تا زِ لَعْلِ تو بیاموزید رویَم زَرگَری
۴	شش جِهَت گوسالهٔ زَرّین و بانگشْ بانگِ زَر	گاوَکان بر بانگِ زَر، مَستانِ سِحْرِ سامِری
۵	شیرگیرا گاو و گوساله به بانگِ زَر سِپار	چون که شیر و شیرگیرِ جامِ صِرفِ اَحْمَری
۶	دشمنِ اسلام، زُلْفِ کافِرت، ما را بِگُفت	دور شو گَر مؤمنیّ و، پیشَم آ گَر کافَری
۷	گُفتَمَش این لاف‌ها از شَمسِ تبریزی سْتَت؟	گفت آریّ و بُرون آوَرْد مُهرِ دِلْبَری