غزل ۳۱۱ مولانا

۱	زشت کسی کو نشُد مَسخره یارِ خوب	دست نِگَر پا نِگَر، دست بِزَن پا بِکوب
۲	مَسخره باد گشت هر چه درخت است و کِشت	وانچه کَشَد سَر زِ باد، خار بُوَد خُشک و چوب
۳	هر چه زِ اَجْزایِ تو، رو نَنَهد سَر کَشَد	پایْ بِزَن بر سَرَش، هین سَر و پایَش بِکوب
۴	چون که نخواهی رَهید، از دَمِ هر گول گیر	خاکِ کسی شو کَزو، چاره ندارد قُلوب

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!