غزل ۳۲۷ مولانا
| ۱ | از دفترِ عُمرِ ما، یکتا وَرَقی مانده‌ست | کَز غیرتِ لُطفِ آن، جانْ دَر قَلَقی مانده‌ست | |
| ۲ | بِنْوشته بر آن دفتر، حرفی زِ شِکَر خوشتَر | از خَجْلَتِ آن حَرفَش، مَهْ دَر عَرَقی مانده‌ست | |
| ۳ | عُمرِ اَبَدی تابانْ اَنْدَر وَرَقِ بُستان | نی خوفْ زِ تَحویلی، نی جایِ دَقی مانده‌ست | |
| ۴ | نامَشْ وَرَقی بوده، مُلْکِ اَبَد اَنْدَر وِیْ | اسرارِ همه پاکانْ آن جا شَفَقی مانده‌ست | |
| ۵ | پیچیده وَرَق بر وِیْ، نوری زِ خداوندی | شَمسُ الْحَقِ تبریزی، روشن حَدَقی مانده‌ست |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!