غزل ۳۳ مولانا
| ۱ | میْ دِه گِزافه ساقیا، تا کَم شود خوف و رَجا | گَردن بِزَن اندیشه را، ما از کجا؟ او از کجا؟ | |
| ۲ | پیش آر نوشانوش را، از بیخْ بَرکَن هوش را | آن عیشِ بی‌روپوش را، از بَندِ هستی بَرگُشا | |
| ۳ | در مجلسِ ما سَرخوش آ، بُرقَع زِ چهره بَرگُشا | زان سان که اول آمدی، ای یَفْعَلُ الَلّهْ ما یَشا | |
| ۴ | دیوانگانِ جَسته بین، از بَندِ هستیْ رَسته بین | در بی‌دلیْ دل‌بَسته بین، کین دل بُوَد دامِ بَلا | |
| ۵ | زوتَر بیا هین دیر شد، دل زین وَلایَت سیر شد | مَستَش کُن و بازش رَهان زین گفتنِ زوتر بیا | |
| ۶ | بُگْشا زِ دستم این رَسَن، بَربَند پایِ بوالْحَسَن | پُر دِهْ قَدَح را تا که من، سَر را بِنَشناسم زِ پا | |
| ۷ | بی‌ذوقْ آن جانی که او، در ماجرا و گفت و گو | هر لحظه گرمی می‌کُند با بوالْعَلیّ و بوالْعَلا | |
| ۸ | نانم مَدِه، آبَم مَدِه، آسایش و خوابم مَدِه | ای تشنگیِّ عشقِ تو، صد هَمچو ما را خون‌بَها | |
| ۹ | امروز مهمانِ تواَم، مَست و پَریشانِ تواَم | پُر شد همه شهر این خبر، کاِمروز عیش است الصَّلا | |
| ۱۰ | هر کو به جُز حَق مُشتری جویَد نباشد جُز خَری | در سَبزۀ این گولْخَنْ هَمچون خَران جویَد چَرا | |
| ۱۱ | می‌دان که سَبزه‌یْ گولْخَن، گَنده کُند ریش و دَهَن | زیرا زِ خَضرایِ دِمَن، فرمود دوری مُصطفی | |
| ۱۲ | دورَم زِ خَضرایِ دِمَن، دورَم زِ حورایِ چَمَن | دورَم زِ کِبر و ما و من، مَستِ شرابِ کِبریا | |
| ۱۳ | از دل خیالِ دِلبَری، بَرکرد ناگاهانْ سَری | مانندۀ ماه از اُفُق، مانندۀ گُل از گیا | |
| ۱۴ | جُمله خیالاتِ جهان، پیشِ خیالِ او دَوان | مانندِ آهن پاره‌ها، در جَذبۀ آهن‌رُبا | |
| ۱۵ | بُد لَعل‌ها پیشَش حَجَر، شیران به پیشَش گورِخَر | شمشیرها پیشَش سِپَر، خورشید پیشَش ذَرّه‌ها | |
| ۱۶ | عالَم چو کوهِ طور شد، هر ذَرّه‌اَش پُرنور شد | مانندِ موسی روح هَم افتاد بیهوش از لِقا | |
| ۱۷ | هر هستی‌یی در وَصلِ خود، در وَصلِ اصلِ اصلِ خود | خُنبَک‌زنانْ بر نیستی، دَستَک‌زنان اَندَر نَما | |
| ۱۸ | سَرسبز و خوش هر تَرّه‌یی، نَعره‌زنان هر ذَرّه‌یی | کَالصَّبْرُ مِفْتاحُ الْفَرَجْ، وَ الشُّکْرُ مِفْتاحُ الْرِّضا | |
| ۱۹ | گُل کرد بُلبُل را نِدا کِی صد چو من پیشَت فِدا | حارِس بُدیْ سلطان شدی، تا کِی زَنی طالَ بَقا؟ | |
| ۲۰ | ذَرّاتْ مُحتاجان شده، اَنْدَر دُعا نالان شده | بَرقی بَر ایشان بَرزَده، مانده زِ حیرت از دُعا | |
| ۲۱ | اَلْسِّلْمُ مِنْهاجُ الطَّلَب، اَلْحِلْمُ مِعْراجُ الطَّرَبْ | وَ النّارُ صَرّافُ الذَّهَب، وَ النُّورُ صَرّافُ الْوَلا | |
| ۲۲ | اَلْعِشْقُ مِصْباحُ اَلْعَشا، وَ الْهَجْرُ طَبّاخُ الْحَشا | وَ الْوَصْلُ تِرْیاقُ الْغِشا، یا مَنْ عَلی قَلْبی مَشا | |
| ۲۳ | الشَّمْسُ مِنْ اَفْراسِنا، وَ الْبَدْرُ مِنْ حُرّاسِنا | وَ اَلْعِشْقُ مِنْ جُلاّسِنا، مَنْ یَدْرِ ما فی راسِنا؟ | |
| ۲۴ | یا سائِلی عَنْ حُبِْهِ، اَکْرِمْ بِهِ اَنْعِمْ بِهِ | کُلُّ الْمُنی فی جَنْبِهِ، عِنْدَ التَّجَلّی کَالْهَبا | |
| ۲۵ | یا سائِلی عَنْ قِصَّتی، اَلْعِشْقُ قِسْمی حِصَّتی | وَ السُّکْرُ اَفْنی غُصَّتی، یا حَبَّذا لی حَبَّذا | |
| ۲۵ | الْفَتْحُ مِنْ تُفّاحِکُمْ، وَ الْحَشْرُ مِنْ اِصْباحِکُمْ | اَلْقَلْبُ مِنْ اَرْواحِکُمْ فی الدَّوْرِ تِمْثالُ الرَّحا | |
| ۲۷ | اَرْیاحُکُمْ تَجْلِی الْبَصَرْ، یَعْقُوبُکُمْ یُلْقِی النَّظَرْ | یا یُوسُفینا فِی اَلْبَشَرْ، جُودُوا بِمَا اللّهُ اشْتَری | |
| ۲۸ | الشَّمْسُ خَرَّتْ وَ الْقَمَرْ، نُسْکًا مَعَ الْاِحْدی عَشَرْ | قُدّامَکُمْ فی یَقْظَةٍ، قُدّامَ یُوسُفْ فِی الْکَری | |
| ۲۹ | اَصْلُ الْعَطایا دَخْلُنا، ذُخْرُ الْبَرایا نَخْلُنا | یا مَنْ لِحَبٍّ اَوْ نَوی، یَشْکُو مَخالیبَ النَّوی |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!