غزل ۳۸۶ مولانا
۱ | چون نداری تابِ ذاتَش چَشم بُگْشا در صِفات | چون نَبینی بیجِهَت را نورِ او بین در جِهات | |
۲ | حوریانْ بین نوریانْ بین زیرِ این اَزْرَق تُتُق | مُسْلِماتٍ مُوْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِبات | |
۳ | هریکی با نازْباز و هر یکی عاشق نَواز | هر یکی شَمع طَراز و هریکی صُبحِ نَجات | |
۴ | هریکی بَسته دَهان و موشِکاف اَنْدَر بَیان | هریکی شِکَّرسِتان و هریکی کانِ نَبات | |
۵ | جانِ کُهنه میفَشان و جانِ تازه میسِتان | در فقیری میخُرام و میسِتان ز ایشان زَکات | |
۶ | شیرِ جان زین مَریَمان خور چون که زاده ثاینی | تا چو عیسی فارغ آیی از بَنین و از بَنات | |
۷ | روز و شب را چون دو مَجنون دَرکَشان در سِلْسِله | ای کِه هر روزَت چو عید و هر شبَت قَدْر و بَرات | |
۸ | چونک شَهْ بِنْمود رُخ را اسب شُد همراهِ پیل | عقلِ مِسکین گشت مات و جانْ میانِ بُرد و مات | |
۹ | عاشقان را وقتِ شورش اَبْلَه و شَپْشَپ مَبین | کوهِ جودی عاجز آید پیشِ ایشان در ثَبات | |
۱۰ | جانِ جُمله پیشهها عشقست اما آنکِ او | تَرّه زارِ دل نَبینَد دَرفُتَد در تُرَّهات | |
۱۱ | من خَمُش کردم چو دیدم خوشتَر از خود ناطِقی | پیشِ او میرم بگویم اُقْتُلُونی یا ثِقات | |
۱۲ | شَمسِ تبریزی چو بُگْشاید دَهانِ چون شِکَر | از طَرَب در جُنبش آید هم رَمیم و هم رُفات | |
۱۳ | رو خَمُش کُن قولْ کَم گو بعد از این فَعّال باش | چند گویی فاعِلاتُن فاعِلاتُن فاعِلات؟ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!