غزل ۴۲۸ مولانا
| ۱ | این چُنین پابَندِ جانْ میدانِ کیست؟ | ما شُدیم از دستْ این دَستانِ کیست؟ | |
| ۲ | عشقْ گَردان کرد ساغَرهایِ خاص | عشقْ می‌داند که او گَردان کیست؟ | |
| ۳ | جانْ حَیاتی داد کوه و دشت را | ای خدایا ای خدایا جانِ کیست؟ | |
| ۴ | این چه باغ است این که جَنَّت مَستِ اوست؟ | وین بنفشه و سوسن و ریحانِ کیست؟ | |
| ۵ | شاخِ گُل از بُلبُلان گویاتَر است | سَروْ رَقصان گشته کین بُستانِ کیست؟ | |
| ۶ | یاسَمَن گفتا نگویی با سَمَن | کین چُنین نرگس زِ نَرگِسْدانِ کیست؟ | |
| ۷ | چون بِگفتم یاسَمَن خندید و گفت | بی‌خودم منْ می‌نَدانَم کانِ کیست؟ | |
| ۸ | می‌دَوَد چون گویِ زَرینْ آفتاب | ای عَجَب اَنْدَر خَمِ چوگانِ کیست؟ | |
| ۹ | ماهْ هَمچون عاشقان اَنْدَر پِی‌اَش | فَربه و لاغَر شُده حیرانِ کیست؟ | |
| ۱۰ | ابرِ غمگین در غَم و اندیشه است | سِرِّ پُرآتش عَجَبْ گِریانِ کیست؟ | |
| ۱۱ | چَرخِ اَزْرَق پوشِ روشنْ دل عَجَب | روز و شب سَرمَست و سَرگردانِ کیست؟ | |
| ۱۲ | دَرد هم از دَردِ او پُرسان شُده | کِی عَجَب این دَردِ بی‌دَرمانِ کیست؟ | |
| ۱۳ | شَمسِ تبریزی گُشاده‌ست این گره | ای عجب این قدرت و امکان کیست؟ |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!