غزل ۴۵۰ مولانا
| ۱ | از بامْدادْ رویِ تو دیدنْ حَیاتِ ماست | امروزْ رویِ خوبِ تو یا رَب چه دِلْرُباست | |
| ۲ | امروزْ در جَمالِ تو خود لُطفِ دیگر است | امروزْ هر چه عاشقِ شَیدا کُند سِزاست | |
| ۳ | امروزْ آن کسی که مرا دی بِداد پَنْد | چون رویِ تو بِدید زِ من عُذْرها بِخواست | |
| ۴ | صد چَشمْ وام خواهم تا در تو بِنْگَرَم | این وام از کِه خواهم وان چَشمْ خود کِراست؟ | |
| ۵ | در پیش بود دولتِ امروز لاجَرَم | می‌جَست و می‌طَپید دلِ بَنده روزهاست | |
| ۶ | از عشقْ شَرم دارم اگر گویَمَش بَشَر | می‌تَرسَم از خدایْ که گویم که این خداست | |
| ۷ | ابروم می‌جَهید و دلِ بَنده می‌طَپید | این می‌نِمود رو که چُنین بَخت در قَفاست | |
| ۸ | رَقّاص تَر درختْ دَرین باغ‌ها مَنَم | زیرا درختِ بَختَم و اَنْدَر سَرَم صَباست | |
| ۹ | چون باشد آن درختْ که بَرگَش تو داده‌یی؟ | چون باشد آن غریبْ که همسایهٔ هُماست؟ | |
| ۱۰ | در ظِلِّ آفتابِ تو چَرخی هَمی‌زنیم | کوریِّ آن که گوید ظِلّ از شَجَر جُداست | |
| ۱۱ | جانْ نَعْره می‌زَنَد که زِهی عشقِ آتشین | کابِ حَیات دارد با تو نِشَست و خاست | |
| ۱۲ | چون بُگْذرد خیالِ تو در کویِ سینه‌ها | پایِ برهنه دل به دَر آیَد که جانْ کجاست؟ | |
| ۱۳ | رویِ زمین چو نور بگیرد زِ ماهِ تو | گویی هزار زُهره و خورشید بر سَماست | |
| ۱۴ | در روزَنِ دِلَم نَظَری کُن چو آفتاب | تا آسْمان نگوید کان ماهْ بی‌وَفاست | |
| ۱۵ | قَدَّم کَمان شُد از غَم و دادم نِشانِ کَژْ | با عشقْ هَمچو تیرم اینک نِشانِ راست | |
| ۱۶ | در دل خیالِ خِطّهٔ تبریز نَقْش بَست | کان خانهٔ اجابَت و دلْ خانهٔ دُعاست |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!