غزل ۴۵۱ مولانا
| ۱ | پنهان مَشو که رویِ تو بر ما مُبارک است | نَظّارهٔ تو بر همه جان‌ها مُبارک است | |
| ۲ | یک لحظه سایه از سَرِ ما دورتَر مَکُن | دانسته‌یی که سایهٔ عَنْقا مُبارک است | |
| ۳ | ای نوبَهارِ حُسن بیا کانْ هوایِ خوش | بر باغ و راغ و گُلْشَن و صَحرا مُبارک است | |
| ۴ | ای صد هزار جانِ مُقَدَّس فِدایِ او | کایَد به کویِ عشق که آن جا مُبارک است | |
| ۵ | سودایی ایم از تو و بَطّال و کو به کو | ما را چُنین بَطالَت و سودا مُبارک است | |
| ۶ | ای بَستگانِ تَن به تماشایِ جانْ رَوید | کاخِر رَسول گفت تماشا مُبارک است | |
| ۷ | هر بَرگ و هر درختْ رَسولی‌ست از عَدَم | یعنی که کِشت‌هایِ مُصَفّا مُبارک است | |
| ۸ | چون بَرگ و چون درخت بِگفتند بی‌زبان | بی گوش بِشْنَوید که این‌ها مُبارک است | |
| ۹ | ای جانِ چار عُنصرِ عالَم جَمالِ تو | بر آب و باد و آتش و غَبْرا مُبارک است | |
| ۱۰ | یعنی که هر چه کاری آن گُم نمی‌شود | کَس تُخْمِ دین نَکارَد اِلّا مُبارک است | |
| ۱۱ | سَجده بَرَم که خاکِ تو بر سَر چو اَفْسَر است | پا دَرنَهَم که راهِ تو بَر پا مبارک است | |
| ۱۲ | می‌آیَدَم به چَشمْ همین لحظه نَقْشِ تو | وَاللّهْ خُجَسته آمد و حَقّا مُبارک است | |
| ۱۳ | نَقْشی که رنگ بَست ازین خاکْ بی‌وَفاست | نَقْشی که رنگ بَست زِ بالا مُبارک است | |
| ۱۴ | بر خاکیانْ جَمالِ بَهاران خُجَسته است | بر ماهیانْ طَپیدنِ دریا مُبارک است | |
| ۱۵ | آن آفتاب کَزْ دل در سینه‌ها بِتافت | بر عَرْش و فَرْش و گُنبَدِ خَضْرا مُبارک است | |
| ۱۶ | دل را مَجال نیست که از ذوق دَم زَنَد | جانْ سَجده می‌کُند که خدایا مُبارک است | |
| ۱۷ | هر دل که با هوایِ تو امشب شود حَریف | او را یَقین بدان تو که فردا مُبارک است | |
| ۱۸ | بِفْزا شرابِ خامَش و ما را خَموشْ کُن | کَنْدَر درونْ نَهُفتنِ اَشیا مُبارک است |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!