غزل ۵۲۳ مولانا

۱	ای بی‌وَفا جانی که او بر ذوالْوَفا عاشق نشُد	قَهرِ خدا باشد که بر لُطفِ خدا عاشق نشُد
۲	چون کرد بر عالَم گُذَر سُلطانِ ما زاغَ الْبَصَر	نَقْشی بِدید آخر که او بر نَقْش‌ها عاشق نشُد
۳	جانی کجا باشد که او بر اصلِ جانْ مَفتون نَشُد	آهن کجا باشد که بر آهن رُبا عاشق نشُد
۴	من بر دَرِ این شهر دی بِشْنیدم از جمع پَری	خانه‌ش به دِهْ بادا که او بر شهرِ ما عاشق نشُد
۵	ای وایِ آن ماهی که او پیوسته بر خُشکی فُتَد	ای وایِ آن مِسّی که او بر کیمیا عاشق نشُد
۶	بسته بُوَد راهِ اَجَل نَبْوَد خَلاصَش مُعْتَجَل	هم عیش را لایِق نَبُد هم مرگ را عاشق نشُد