غزل ۵۶۱ مولانا

۱	طوطیِ جانِ مَستِ من از شِکَری چه می‌شود	زُهرهٔ میْ پَرَستِ من از قَمَری چه می‌شود
۲	بَحرِ دِلَم که موجِ او از فَلَکِ نُهُم گُذَشت	خیره بِمانْده‌ام که او از گُهَری چه می‌شود
۳	باغِ دِلَم که صد اِرَم در نَظَرش بُوَد عَدَم	نرگسِ تازه خیره شُد کَزْ شَجَری چه می‌شود
۴	جانْ سِپَه است و من عَلَم جانْ سَحَر است و من شَبَم	این دلِ آفتابِ من هر سَحَری چه می‌شود
۵	دلْ شُده پاره پاره‌ها در نَظَر و نِظاره‌ها	کاین همه کَوْن هر زمان از نَظَری چه می‌شود
۶	از غَلَباتِ عشقِ او عقلْ چه شور می‌کُند	وَزْ لَمَعانِ جانِ او جانوری چه می‌شود
۷	من هَمِگی چو شیشه‌اَم شیشه‌گری‌ست پیشه‌اَم	آه که شیشهٔ دِلَم از حَجَری چه می‌شود
۸	باخَبَران و زیرکان گرچه شوند لَعْلِ کان	بی خَبَرند ازین کَزو بی‌خَبَری چه می‌شود
۹	از تبریزِ شَمسِ دین راست شود دل و نَظَر	آن نَظَرِ خوش از کَژ و کَژْنِگَری چه می‌شود