غزل ۶۲۳ مولانا

۱	عاشق شُده‌یی ای دل، سودات مُبارک باد	از جا و مَکان رَسْتی، آن‌جات مُبارک باد
۲	از هر دو جهان بُگْذَر، تنها زَن و تنها خور	تا مُلْک مَلَک گویند: تَنْهات مُبارک باد
۳	ای پیش‌روِ مَردی، امروز تو بَرخوردی	ای زاهِدِ فردایی، فردات مُبارک باد
۴	کُفرَت هَمِگی دین شد، تَلْخَت همه شیرین شد	حَلوا شُده‌یی کُلّی، حَلوات مُبارک باد
۵	در خانِقَهِ سینه، غوغاست فَقیران را	ای سینهٔ بی‌کینه، غوغات مُبارک باد
۶	این دیدهٔ دل‌دیده، اشکی بُد و دریا شُد	دریاش هَمی‌گوید: دریات مُبارک باد
۷	ای عاشقِ پنهانی، آن یارْ قَرینَت باد	ای طالِبِ بالایی، بالات مُبارک باد
۸	ای جانِ پَسَندیده، جوییده و کوشیده	پَرهات بِروییده، پَرهات مُبارک باد
۹	خامُش کُن و پنهان کُن، بازارِ نِکو کردی	کالایِ عَجَب بُردی، کالات مُبارک باد