مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۲۷ – مُکَرَّر کردنِ مُریدانْ که خَلوَت را بِشْکَن
| ۵۸۲ | جُمله گفتند ای حکیمِ رَخنه‌جو | این فَریب و این جَفا با ما مگو | |
| ۵۸۳ | چارْپا را قَدْرِ طاقت بار نِهْ | بر ضَعیفانْ قَدْرِ قُوَّت کار نِهْ | |
| ۵۸۴ | دانۀ هر مُرغْ اندازه‌یْ وِیْ است | طُعْمۀ هر مُرغْ اَنْجیری کِی است؟ | |
| ۵۸۵ | طِفْل را گَر نان دَهی بر جایِ شیر | طِفْلِ مِسْکین را از آن نانْ مُرده گیر | |
| ۵۸۶ | چون که دَندان‌ها بَرآرَد بعد ازان | هم به خود گردد دِلَش جویایِ نان | |
| ۵۸۷ | مُرغِ پَر نارُسته چون پَرّان شود | لُقمۀ هر گُربۀ دَرّان شود | |
| ۵۸۸ | چون بَرآرَد پَر، بِپَرَّد او به خَود | بی‌تَکَلُّف، بی‌صَفیرِ نیک و بَد | |
| ۵۸۹ | دیو را نُطْقِ تو خامُش می‌کُند | گوشِ ما را گفتِ تو هُش می‌کُند | |
| ۵۹۰ | گوشِ ما هوش است، چون گویا تویی | خُشکِ ما بَحْر است، چون دریا تویی | |
| ۵۹۱ | با تو ما را خاکْ بهتر از فَلَک | ای سِماک از تو مُنَوَّر تا سَمَک | |
| ۵۹۲ | بی‌تو ما را بر فَلَک تاریکی است | با تو ای ماه این فَلَک باری کی است؟ | |
| ۵۹۳ | صورتِ رَفْعَت بُوَد اَفْلاک را | معنیِ رَفْعَت رَوانِ پاک را | |
| ۵۹۴ | صورتِ رَفْعَت برایِ جسم‌هاست | جسم‌ها در پیشِ معنی اِسْم‌هاست |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!