غزل ۱۵۰۸ مولانا

۱	سَفر کردم به هر شهری دَویدم	به لُطف و حُسنِ تو کَس را ندیدم
۲	ز هِجران و غَریبی بازگشتم	دِگَرباره بدین دولَت رَسیدم
۳	زِ باغِ رویِ تو تا دور گشتم	نه گُل دیدم نه یک میوه بِچیدم
۴	به بَدبختی چو دور افتادم از تو	زِ هر بَدبَختْ صد زَحْمَت کَشیدم
۵	چه گویم؟ مُرده بودم‌‌ بی‌تو مُطْلَق	خدا از نو دِگَربار آفریدم
۶	عَجَب گویی مَنَم رویِ تو دیده؟	مَنَم گویی که آوازَت شنیدم؟
۷	بِهِل تا دست و پایَت را بِبوسَم	بِدِه عیدانه کاِمْروز است عیدم
۸	تو را ای یوسُفِ مصر اَرْمغانی	چُنین آیینه روشن خَریدم

#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry

۱- I made a journey, I ran to every city, no man I saw with your grace and beauty.

۲- I returned from banishment and exile, once more I attained this felicity.

۳- Since I became far from the garden of your countenance, I saw no rose, I plucked not one fruit.

۴- Since by bad luck I fell far from you, I have endured trouble from every unlucky one.

۵- What shall I say? I was utterly dead without you; God has created me anew once more.

۶- Amazing! Would you say that I have beheld your face? Would you say that I have heard your voice?

۷- Suffer me to kiss your hand and foot; give festively, for today is festival

۸- Joseph of Egypt, I have brought you as a present such a bright mirror.